مغرور

گوشم از این حرفای گُنده پُره

طرز نگات حوصله‌مو می‌خوره

 

 افاده‌هات عفونت‌اند و ویروس

خاطره‌هات باکتری‌اند و کابوس

 

 چرک غرورت حالمو به‌هم زد

پیسی گرفته هرکی از تو دم زد

 

 قورت بده اون عصای لعنتیتو

بپوشون اون چهره‌ی نکبتیتو

 

 راه که می‌ری نکبت ازت می‌ریزه

کثافت و لعنت ازت می‌ریزه

 

 گذشته‌هاتو یه فلش‌بک بزن!

به گوشی همسایه‌ها تک بزن!

 

 هرکی تو رو دیده پشیمون شده

کلافه و گیج و پریشون شده

 

 به رُخ نکش کفشای کابوئیتو

دُرُس بذار کلاه شاپوئیتو

 

 حرفای تند و تیزتُ غلاف کن

لامپ چشای مسخره‌ت رو آف کن

 

 گِل بگیر اون دهان گُنده‌گوتو

روده درازیای توُ به توُتو

 

 خرطومتو جمع کن عمو ،فینیش ،Go

پرستیژ و افاده‌هات دیگه No

 

بالا نیار سگای اون‌رویی‌تو

خط بزن اون غرورکابویی‌تو

 

 راستی کلاس گذاشتنات منی چند؟

بورس محل نذاشتنات منی چند؟

 

 

تیپ اتو کشیده‌تو چن می‌دی؟ 

پیپ توتون ندیده‌تو چن می‌دی؟

 

پاپیونت پروانه‌ها رو پَرداد!

به کفترا ویزای بال و پر داد!

 

اُدکلونت عطر گلا رو پروند!

قد و قواره‌ت قد سروُ شکوند!

 

 جمع کن عمو کاسه و کوزه‌هاتو

عقب بکش از خط رؤیا پاتو

 

 چرک غرورت حالمو به‌هم زد

پیسی گرفته هرکی از تو دم زد

ترانه‌اي از من در سايت وزين انجمن ترانه‌ي مهر

http://www.taranemehr.ir/

نقدي از من بر مجموعه‌ي در آستانه‌ي خورشيد:

http://www.balout.ir/naghd/1392_05/000904.php

ترانه‌ي اينقد واسم كلاس نذار سروده‌ي من در وبلاگ زير:

http://raheshab1.blogfa.com/post/248

دالکه هی هام وِ یادت (غزل لُري)

 

تا هیسم هی هام وِ یادش ، وِ که رَش دِ رَمو دیره

دارِ سوزَ کونساره دالکه ، کس جاشه نیره

 

ای دلِهْ‌ي بَسوزُ دل سی هرکه ناره دل وِ داغش

هرکه ناره جا وِ دامونه سیلش روه بمیره

 

شوْخیاله خَوْمونَه او لاوه لاوه کِردِنیاکِش

قافلِهْ‌ي خَو رَت وریسی ، شو گِرتْمو رَمو دیره

 

نیْلِیمِش تنیا بمونه ، نیْلِیمِش تنیانِشی با

نَکِنَه یه شو غمه دیریمونَه وِ دامو بیره

 

پا وِ پا ، ذره وِ ذره واش وریسی واش بَشینی

وختی‌که دِ پا نشیسه ، وختی‌که نَتونه پیره

 

کَت وِ کَت اُفتامه تنیا ، کو وِ کو وِرکیسه داغم

دالکه رَتی کجا ، رَتی وِ کُم ، کس جاته نیره

 

اَر فراموشت بَکِم مه یه روزی ، آو بیا دِ لیزم

بیره سر تا پایِمونم اوره سی ، تیره وِ تیره

ترجمه:

« مادر همیشه به یادتم »

بیت 1: تا هستم به یادشم ؛ به یاد آن کسی که از ما دور افتاده / مادر درخت سبز سایه­‌سار کوهستان است، هیچ­کس جای او را پُر نمی‌کند.

بیت 2: ای دل! دلت را بسوزان برای هر آن­‌کسی که در دل به یاد مادر نیست / هرکس که جایی در دامان نگاه مادر ندارد بهتر است بمیرد.

بیت 3: لالایی مادر، از جمله خیالات شیرین وقت خواب ماست / قافله­‌ی خواب کوچ کرد، بلند شوید، شب شده و راه ما دور است.

بیت 4: نگذاریم مادر تنها بماند، نگذاریم تنهانشین شود / مبادا شبی بیاید و او غم دوری ما را به دامن بنشاند.

بیت 5: پابه­‌پا، آرام آرام با او برخیزد و بنشینید / به‌خصوص وقتی که زمین‌گیر شده و ناتوان و پیر است.

بیت 6: آواره و تنها شده­‌ام، کوه به کوه داغم شعله­‌ور شده است / آی مادر! کجا رفتی، به کدام سمت، هیچ­کس جای خالی تو را پر نخواهد کرد.

بیت 7: اگر روزی بیاید و من تو را فراموش کنم، آواره و در به در بشوم / و سر تا پای مرا ابر فرا بگیرد؛ ابرهایی تیره و تاریک.

غزل لري دالكه در سايت وزين لور:

http://www.loor.ir/%D9%84%D8%B1%DB%8C/2020-%D8%B3%D8%A7%D9%84%D9%85-%D9%BE%D9%88%D8%B1%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%AF%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%87-%D9%87%DB%8C-%D9%87%D8%A7%D9%85-%D9%88%D9%90-%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%AA.html

ياد ايام

هيئت كوهنوردي دهلران 1389، سياه‌كوه. از راست، نفر ششم: سالم پوراحمد