داره پودرم مي كنه

داره پودرم مي كنه نبودنت

قاصدك رو  روُ به تو فوت مي كنم

مي رسم به آخر هرچي كه نيست

زمينو به آسمون شوت مي كنم

 

تو كه نيستي نفسو مي خوام چيكار

چطوري شباي سردو  سر كنم

چطوري اشكاي پا به دامنو

بي بهونه ي تو دس به سر كنم

 

داره چنگ ميندازه بغض توُ  گلوم

داره خوردم مي كنه دير شدنت

داره داغون مي كنه صبوريمو

بوي عطر ياس روي پيرهنت

 

حال و روزي نداره حال و هوام

خودمو از زندگي دور مي كنم

لبه ي پرت تماشا مي شينم

مرگُ از سرگيجه هام تور مي كنم

 

داره پودرم مي كنه نبودنت

آتيشم مي زنه آغوشي كه نيست

افتادم دنبال سايه ي خودم

مي گم آي ديوونه جام نذار بايست

يك ترانه از من در پايگاه تحليلي خبري هوميان نيوز:

http://homian.ir/%D8%AD%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%88-%D8%A7%D8%B2-%D9%83%D9%8A-%D8%A8%D9%BE%D8%B1%D8%B3%D9%85-%D8%B3%D8%A7%D9%84%D9%85-%D9%BE%D9%88%D8%B1%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF/

دو ترانه ي ديگر من در پايگاه خبري تحليلي لهور:

http://www.lehoor.com/?p=1941

يه آينه يه آسمون يه دريا

براي ما وسعت آسمون بود

روزنه ي روشن كهكشون بود

 

نگاش پر از جاذبه ي ستاره

لحن صداش رسا و مهربون بود

 

باغ دلش هيچ گلي رو كم نداشت

عاشق لاله هاي واژگون بود

 

با تپش پنجره نسبتي داشت

رايحه ي نسيم بي نشون بود

 

كرخه ي توفنده ي پُر نلاطم

هيبت پُرشكوه بيستون بود

 

يه باغ پُر درخت سايه گستر

يه سرپناه  يه سقف و سايبون بود

 

يه آينه  يه آسمون  يه دريا

زمزمه ي بهار بي خزون بود